مواد غذایی ارگانیک ، مواد غذایی تازه یا فرآوری شده تولید شده با روش های کشاورزی ارگانیک. مواد غذایی ارگانیک بدون استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی مانند سموم دفع آفات و کودهای انسانی تولید می شود و دارای ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) نیست. غذاهای ارگانیک شامل محصولات تازه ، گوشت و لبنیات و همچنین غذاهای فرآوری شده مانند کراکر ، نوشیدنی و غذاهای یخ زده هستند. بازار مواد غذایی ارگانیک از اواخر قرن بیستم رشد چشمگیری داشته و به یک صنعت چند میلیارد دلاری با سیستم های تولید ، پردازش ، توزیع و خرده فروشی متمایز شده است.

محصولات ارگانیک
محصولات ارگانیک
سیب زمینی انگشتی آلی.
© Brent Hofacker / Fotolia
خط مشی
اگرچه تولید مواد غذایی ارگانیک به عنوان یک روش کشاورزی جایگزین در خارج از جریان اصلی آغاز شد ، اما سرانجام بین دو مسیر مجزا تقسیم شد: (1) مزارع در مقیاس کوچک که ممکن است به طور رسمی دارای ارگانیک نشوند و بنابراین وابسته به مصرف کنندگان آگاه باشند که به دنبال محلی ، تازه هستند ، غذاهای دارای ارگانیک و (2) غذاهای ارگانیک در مقیاس بزرگ (تازه و فرآوری شده) که به طور معمول مسافت های زیادی را حمل می کنند و از طریق زنجیره های فروشگاه های مواد غذایی معمولی توزیع می شوند. اگر مصرف کنندگان کشاورز محلی خود را بشناسند و به روش های تولید کشاورز اعتماد کنند ، ممکن است آنها درخواست برچسب صدور گواهینامه نداشته باشند. از طرف دیگر ، مواد غذایی ارگانیک که در دور و محموله های دور تولید می شوند ، نیاز به یک برچسب صدور گواهینامه برای ارتقاء اعتماد مصرف کننده و جلوگیری از کلاهبرداری دارند ، که نشان دهنده سودمندی مقررات صدور گواهینامه ملی است.

بازار کشاورزان
بازار کشاورزان
نمایش محصولات ارگانیک در بازار کشاورزان در فضای باز.
© Alisonh29 / Dreamstime.com
یک چارچوب نظارتی زمانی مهم است که مصرف کنندگان و کشاورزان از نظر جغرافیایی از هم جدا شوند و چنین چارچوبی احتمالاً برای تولیدکنندگان در مقیاس بزرگتر که در یک سیستم صنعتی تر شرکت می کنند ، سرو می شود. این رویکرد نظارتی لزوماً با فرضیات مصرف کنندگان در مورد تولید مواد غذایی ارگانیک مطابقت ندارد ، که معمولاً شامل تصاویر مزارع کوچک خانوادگی و رفتار انسانی با حیوانات است. به طور کلی ، مقررات مربوط به غذاهای ارگانیک ، نگرانی های پیچیده اجتماعی در مورد مزارع خانوادگی ، دستمزد کارگران مزرعه یا اندازه مزرعه را برطرف نمی کند ، و سیاست های ارگانیک در برخی مکان ها برای رفاه حیوانات کار چندانی نمی کند.

سیاستهای غذایی ارگانیک تا حد زیادی برای ارائه یک سیستم صدور گواهینامه با قوانین خاص در مورد روش های تولید ایجاد شده است ، و فقط محصولاتی که پیروی از دستورالعمل ها هستند مجاز به استفاده از برچسب های ارگانیک معتبر هستند. در ایالات متحده ، قانون تولید مواد غذایی ارگانیک مصوب سال 1990 ، فرآیند تعیین قوانین قابل اجرا را برای تعیین چگونگی رشد ، فروش و فروش محصولات کشاورزی محصولات آغاز کرد. آیین نامه مربوط به مواد غذایی ارگانیک و محصولات ارگانیک در یک فهرست ملی مواد مجاز و ممنوع قرار دارد که یک جنبه مهم در روش های مجاز کشاورزی ارگانیک است. وزارت زراعت ایالات متحده (USDA) تولید ارگانیک را از طریق برنامه ملی ارگانیک خود (NOP) تنظیم می کند ، که به منظور تسهیل بازاریابی ملی و بین المللی و فروش مواد غذایی تولید شده توسط محصولات ارگانیک و اطمینان به مصرف کنندگان است که محصولات ارگانیک مجاز USDA مطابق با استانداردهای یکنواخت هستند. برای این منظور ، NOP سه برچسب خاص را برای مصرف کنندگان در محصولات غذایی ارگانیک ایجاد کرد: "100٪ ارگانیک" ، "ارگانیک" یا "ساخته شده با مواد آلی ***" ، که نشان می دهد مواد تشکیل دهنده یک محصول 100٪ ، حداقل 95٪ یا به ترتیب 70 درصد ارگانیک. محصولات تایید نشده نمی توانند از مهر ارگانیک USDA استفاده کنند و متخلفان با جریمه و جریمه قابل توجهی روبرو می شوند.

گواهی ارگانیک
گواهی ارگانیک
مهر ارگانیک وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA).
USDA
با اشتراک خود از نسخه اول 1768 ما به محتوای منحصر به فرد دسترسی پیدا کنید.
امروز مشترک شوید
مقررات ارگانیک در کشور متفاوت است ، برخی از جامع ترین قوانینی که در اروپا مشاهده می شود. اهداف کشاورزی ارگانیک در اتحادیه اروپا (EU) شامل احترام به سیستمهای بیولوژیکی طبیعت و ایجاد سیستم مدیریت پایدار است. استفاده از آب ، خاک و هوا با مسئولیت پذیری و رعایت استانداردهای رفاه حیوانات که نیازهای رفتاری خاص گونه ها را برآورده می کند. علاوه بر این ، اصول تولید ارگانیک در اتحادیه اروپا مبتنی بر طراحی و مدیریت مزارع برای ارتقاء سیستم های زیست محیطی و استفاده از منابع طبیعی در سیستم کشاورزی است. این اهداف سیاست فراتر از لیست مشخص مواد ممنوع در تولید ارگانیک است.

محیط
تأثیرات کلی کشاورزی ارگانیک برای محیط زیست مفید است. روشهای معتبر تولید ارگانیک ، استفاده از کودهای مصنوعی و سموم دفع آفات را ممنوع می کند ، بنابراین باعث کاهش رواناب شیمیایی و آلودگی خاکها و آبگیرها می شود. کشاورزی ارگانیک در مقیاس کوچک اغلب به دلیل استفاده از نهاده های مزرعه مانند کودهای حاصل از کمپوست ایجاد شده در محل با مزایای زیست محیطی قابل توجهی همراه است. برای مقایسه ، مزارع ارگانیک در مقیاس بزرگ اغلب نیاز به ورودی هایی دارند که در خارج از سایت تولید می شوند و از روش های کشاورزی یکپارچه استفاده نمی کنند. این عملیات ممکن است ورودیهای مجاز خاص مانند امولسیون ماهی یا وعده غذایی خون را خریداری کند تا به جای کود کار در مزرعه برای افزایش باروری خاک ، به عنوان کود استفاده شود. در حالی که این کاهش در استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی ، محیط زیست را در مقایسه با کشاورزی صنعتی فایده می کند ، این روش ها ممکن است باعث افزایش پایداری طولانی مدت نشود ، زیرا ورودی های خارج از مزرعه معمولاً نیاز به مصرف سوخت فسیلی بیشتری نسبت به ورودی های مزرعه دارند.

جامعه
نگرانی های اجتماعی مربوط به مواد غذایی ارگانیک شامل هزینه های بالاتر برای مصرف کنندگان و تغییرات جغرافیایی تقاضا است. مواد غذایی ارگانیک به دلیل روشهای پر فشار بیشتر ، هزینه های صدور گواهینامه و کاهش اتکا به مواد شیمیایی برای افزایش بازده محصول معمولاً برای مصرف کنندگان گران تر از مواد غذایی معمولی است. این اغلب به دسترسی نابرابر به مواد غذایی ارگانیک ترجمه می شود. تحقیقات نشان می دهد که ثروت و سطح تحصیلات بیشتر با خرید مواد غذایی ارگانیک در ارتباط است. علاوه بر این ، در برخی از کشورهای با درآمد پایین روندهایی وجود دارد که محصولات ارگانیک معتبر را فقط برای صادرات به کشورهای ثروتمند تر تولید می کنند. این بعضی اوقات وضعیتی را ایجاد می کند که خود کشاورزان قادر به خرید غذاهای ارگانیک تولید شده نیستند. در حالی که این استراتژی ممکن است در کوتاه مدت سود اقتصادی به همراه آورد ، این نگرانی است که کشاورزان مجبور شوند از تولید محصولات غذایی که به جوامع محلی خود تغذیه می کنند ، خودداری کنند ، بنابراین باعث افزایش عدم امنیت غذایی می شوند.

کشاورزی ارگانیک دارای مجوز همچنین در بسیاری از مناطق به یک تجارت بزرگ تبدیل شده است که عملیات کشاورزی بزرگتر نقش اساسی در بازارهای مواد غذایی ارگانیک ملی و جهانی دارد. با توجه به مقیاس های اقتصادی ، شرکت های بزرگ فرآوری مواد غذایی غالباً از یک مزرعه کشاورزی واحد تولید می کنند که در هزاران هکتار محصول ارگانیک تولید می کند ، نه از بسیاری از مزارع کوچکتر که هر کدام در هکتارهای کوچکتر رشد می کنند ، عملی که به طور موثر مشارکت کشاورزان کوچکتر را در آن محدود می کند. این بازارها همچنین اختلاف نظر در بین کشاورزان وجود دارد ، زیرا روند صدور گواهینامه ارگانیک می تواند از نظر برخی کشاورزان با مقیاس کوچک گران باشد. اگرچه یارانه های صدور گواهینامه در برخی مکان ها وجود دارد ، به طور مثال ، چنین کشاورزان تصمیم می گیرند که به طور مستقیم به بازار مصرف کنندگان در بازارهای کشاورزان بفروشند ، و ممکن است تصمیم بگیرند که از صدور مجوز ارگانیک صرف نظر کنند.

به طور کلی ، غذاهای ارگانیک از محبوبیت بالایی برخوردار شده اند ، زیرا مصرف کنندگان به طور فزاینده ای غذاهایی را که از نظر آنها سالم تر به نظر می رسند و خریداری کرده اند ، خریداری کرده اند و از راه هایی که به نفع محیط زیست باشد رشد می کنند. در واقع ، مصرف کنندگان به طور معمول به منظور کاهش قرار گرفتن در معرض آفت کش ها و GMO ها ، مواد غذایی ارگانیک می خرند. علاوه بر این ، برخی تحقیقات نشان می دهد محصولات زراعی تولید شده از نظر ارگانیک نسبت به محصولات غیر ارگانیک قابل مقایسه دارای مواد مغذی بالاتری هستند و برخی از افراد غذاهای ارگانیک را مزه تر نشان می دهند. با این وجود ، این سؤال باقی مانده است كه آیا مواد غذایی ارگانیك از سراسر جهان به داخل جهان ارسال می شوند واقعاً یك روش پایدار برای تولید مواد غذایی است. مطمئناً مواد غذایی تولید شده توسط ارگانیک از یک کشاورز محلی که از یک رویکرد کل مزرعه استفاده می کند ، از نظر زیست محیطی نسبتاً پایدار است ، اگرچه پایداری اقتصادی چنین تلاشی می تواند چالش برانگیز باشد. اگرچه انسان ها برای مقابله با تغییرات آب و هوایی باید اعتماد خود را به سوخت های فسیلی کاهش دهند ، اما بسیاری از سیاست های ارگانیک برای پرداختن به مسئله پایداری اقدامات کمتری انجام می دهند ، بلکه در عوض بر لیست دقیق مواد ممنوعه تمرکز می کنند تا یک دیدگاه جامع درازمدت در زمینه کشاورزی و مواد غذایی.

اطلاعات بیشتر

نیکوفام